Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler. Tek yasam şansı beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli idi. Küçük oğlan aynı
hastalıktan mucizevî şekilde kurtulmuş ve kanında o hastalığın
mikroplarını yok eden bağışıklık oluşmuştu. Doktor durumu beş Yaşındaki
oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu. Küçük çocuk
bir an duraksadı. Sonra derin bir nefes aldı ve:
-"Şey! Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı" dedi. Kan nakli ilerlerken
ablasının gözlerinin içine bakıyor, gülümsüyordu. Kızın yanaklarına
yeniden renk gelmeye başlamıştı bile. Ama küçük çocuğun yüzü giderek
soluyordu. Gülümsemesi de yok oldu. Ve titreyen bir sesle doktora dönüp
sordu:
-"doktor amca, ne zaman öleceğim?"
Ablasını yaşatırken, kendisinin öleceğini zannetmiş, buna
Rağmen kanını vermeyi kabul etmişti.
Gülücükler yüzünüzden hiç eksik olmasın...