can ile canan

Konu: can ile canan Paz Haz. 01, 2008 6:06 pm

...Can iLé Canan...

Seviyorlardı birbirlerini belki arkadaşça.
Fakat yıllar sonra Canan seviyordu Can'ı çılgınca.
Sevmedi başkasını ömrü boyunca.
Can liseye başladı.
Kaptırdı kendini başka bir kıza.
Canan beklerdi uzun bir zaman.
Evlenecekleri çağa geldikleri an..
Hayaller kurardı Canan zaman zaman...
Dedilerki Can evlenecekmiş.
Kız istemeye gidecekmiş.
Canan zannetti kendine...
Allah'tan mucize bekliordu.
Saatler geçiyordu sel olup.
Komşular bile acıyordu o haline.
Yalnız komşular diil melekler bilee...
Yetsin artık bitsin bu çile.
Dönerse dönsün geriye.
Dualar hiç fayda etmedi.
Can geriye dönmedi.
Canan'dan nikah şahidi olmasını istedi.
Canan ister istemez "EVET" dedi.
Nikah günü geldi çattı.
Arabalar çağa yanaştı.
Takımlar içinde Can bir harikaydı.
Canan halen umutluydu.
Saat olmuştu 3.
Damat ve gelin içeriye girdiler.
Kızdan sonra geldi Can.
Canan bakıordu Can'ın dudaklarına..
Can "EVET" die salonu inletti.
Canan'ın yok Olduğu bir anda.
Defter nikah şahitlerine uzatıldı.
Canan nikah defterine koca bir nokta koydu.
Yeni çift çıktılar koşa koşa..
Biraz Dolaşacaklarmışş arabayla.
Kimse kalmadı koca salonda.
Tek Canan kalmıştı!
Bakıordu boynu bükük onlara .
Son gücüyle oda çıktı dışarıya.
Göz yaşları süzülüordu yanaklarından.
Gök yüzü bile başladı ağlamaya.
Canan koşuordu kendini bilmeden.
Güneş doğarken duyuldu yanık ezan.
Dedilerki Canan ÖLMÜŞ!1
Tabut içinde beyaz bir melek gibi.
Can ise aldırmamış gibiydi.
Kavgalar başladı zaman zaman.
Birde Çocukları oldu.
Aynı Canan'a benzio Kaşı Gözü.
Birden kıpırdı Belirdi Can'da!
Anladı Canan'ı Sevdiğini.
Fakat iş işten geçmişti.
Kavgalar gittikçe şiddetleniyord.
Daha fazla dayanamadı Bu acıya.
O astı kendini kuru bir ağaca...
Göçmüştü o öbür dünyaya.
Gömdüler Can'ı Canan'ın yanına...
Beyaz bir zambak bitti oraya....!!!!